«در جوار مرقد امام رضا در مشهد سردر آن ادامه سبك سمرقند طاق نما میان طاق نما میباشد، مزین به یکسری تورفتگی و پیشآمدگی ها كه به آن عمق و نیرو می بخشد. منارههای کلفت ساختمان بلندمانند كه در مجاورت کنارههای خارحی نمای سردر قرار گرفته، تا زمین ادامه داراست و کلیه با پوشش بلند مرمرینِ كرسی سازه به آن ظاهری محكم می بخشد كه لازمه نگهداری رنگ براق آن میباشد. سراسر نمای ایوان از شایسته ترین نوع خشت لعابدار و كاشی معرق پوشیده گردیده. بیشتر این رنگ ها عبارت میباشد از آبیرنگ لاجوردی و فیروزهای، سپید، سبز، روشن، رنگ زرد، زعفرانی، بور و سیاه آبنوسی، كه مایه هریك از رنگ ها به سایههای مختلفی تغییر و تحول مییابد. نقش های پرنور و نیرومند هنرمندانه با نقش دکوری خویش سازگار گردیدهاند؛ خواه در فریم های دیواری قدی یا این که در آرایش و پیرایش گنبد كه برای جلوهگری از مسافت هزار قدمی در نظرگرفته گردیده است. یكنواختی كه در یك اینگونه مساحت عظیمی دوری از آن طاقت فرسا میباشد و نیز ابهام حیران كننده كه ممكن میباشد با شكل های اساسی معماری رقابت كند، از هر دو پیشگیری گردیده و این كاری میباشد كه به نیروی نقش های گل و بوته كاشیكاری طرح های هندسی آجری و به كمك نوا مؤكد رواق ها، دهلیزهای گشوده و تورفتگی های عمیق جاری ساختن گرفته به ویژه با ناهمخوانی چشمگیر تراس ها. تراس شبستان سپید یكدست میباشد، درحال حاضر آنكه در سه حیاط دیگر موضوع طاق رنگ قرمزرنگ مات دارااست، با كتیبههای كوفی فیروزهای پرنور با سایه سپید كه به رنگ سبز در مورد قرمزرنگ جلوهگر می شود. همه تزیینات با مقدار غیرمعمولی رنگ سپید در هم آمیخته كه به آن شرایط وضوح و هیجان می بخشد».
مثال معروف و پر رنگ دیگر هنر زمان تیمور در کشورایران مسجد كبود تبریز میباشد. این مسجد كه به جهت پوشش كاشی معرق رنگ آبیرنگ آن به مسجد كبود معروف میباشد در سال 870 هجری قمری بوسیله صالحهخانم دختر جهانشاه با معماری نعمت الله بن محمد بواب(سازه به كتیبه سردر آن) ایجاد شده است. گرچه این سازه معمولاً در تاریخ هنر بنای عصر تیموری شناخته میگردد ولی به وسیله قوم و قبیله تیموری ساخته نشده بلكه همچنان كه ذكر شد بانی آن صالحهخانم دختر جهانشاه مشهورترین فرمانروای قراقویونلو(842 الی 872 هجری) بود.
این سلسله تركمانی كه به طور همزمان با حكومت تیموریان اقتدار را در شرق کشورایران به دست گرفته و مركز مهم خویش را تبریز قرارداده بودند استدلال جابجایی خلاقیتها معماری تیموری به جانب غرب و به ویژه در تركیه عثمانی بودند. نقشه این مسجد را با مسجد سلطان كه در سال 855 هجری به وسیله احمد بن شمسالدین محمد(معمار تبریزی) در مشهد تشکیلشده و نیز با مسجد یشیل(یا این که سبز) در بورسای تركیه مقایسه كردهاند. نویسندگان كتاب هنر و معماری اسلامی(شیلا بلر و جاناتان ام بلوم) تزیین كاشی این مسجد را بیمانند و با كیفیتی خوب می دانند و مؤلف كتاب «تاریخ هنر معماری کشور ایران در عصر اسلامی» بنای آن را در کشورایران را اختصاصی و تزیین كاشی معرق آن را چنان نظیر میداند كه «در اثر ها آجل هیچ زمان هنر كاشیكاری به آن جايگاه نایل نیامده میباشد».
این سازه كه همینطور به فیروزه اسلام آوازه داراست تا 50 سال پیش به جهت زلزلهای به طور ویرانه در آمده بود البته با نوسازی هایی كه در سال های 1330 الی 1340 هجری خورشیدی در آن شکل گرفت نام و نشان وجودی خویش را گشوده یافت. از طریقه بعضی دانشمندان آن چه دراین سازه چشمگیر میباشد «نقش سایههای متحرك اسلیمی و كتیبهها میباشد كه غالبا با رنگ سپید یا این که طلایی بر مسئله آبیرنگ سیر و سبز آمده میباشد. سطح ها فراتر و طاق های قوسی اتاق اساسی گنبد دار با كاشیهای شش گوش و لعاب دار آبی رنگ تیره پوشیده گردیده البته پوشش شبستان ارغوانی میباشد و روی آن ها رنگ طلایی آمده میباشد». معماری تیموری الهام قسمت معماری اسلامی از تركیه تا هند شد و بناهایی كه با استناد بهاین سبك به وجودآمد خلال اثر در معماری اسلامی کشور ایران در عصر صفوی سلاطین مسلمان دهلی و نیز معماری عثمانی را زیر الشعاع خویش قرار بخشید